طراحی ابزار بررسی وضعیت آموزشی مراکز ارائه دهنده رشته پرستاری در ایران و رتبه بندی آنها در سال ۱۳۸۳

مقدمه: شناسایی نقاط قوت و ضعف دانشکده ها از طریق مقایسه وضعیت ارائه خدمات آموزشی در آنها یکی از روش های کارآمد تعیین وضعیت موجود است. به عبارت دیگر، رتبه بندی آموزشی مراکز و معرفی الگوهای برتر، لازمه برنامه ریزی های کوتاه مدت و درازمدت در دانشکده ها برای ارتقای کمّی و کیفی در آنها است. هدف از این مطالعه، طراحی ابزار بررسی وضعیت کمی و کیفی خدمات آموزشی در دانشکده های ارائه دهنده رشته پرستاری و رتبه بندی آنها در سال 1383 در قالب این ابزار است. روش ها: در یک مطالعه پیمایشی ابتدا مجموعه ای از معیارها برای بررسی خدمات آموزشی در قالب یک نمودار شاخه درختی طراحی شد. سپس وزن این معیارها با روش های جلب توافق آرا تعیین گردید. از هر دانشکده نماینده ای برای تکمیل پرسشنامه جمع آوری اطلاعات معرفی شد. اطلاعات با بازدید از دانشکده ها تکمیل و تصحیح گردید. سپس امتیاز هر دانشکده در هر معیار محاسبه شد. برای آنالیز نهایی نیز از یک نرم افزار رایانه ای استفاده گردید. نتایج: مجموعه ای شامل بیش از 60 معیار و شاخص در سه زیر مجموعه درونداد، فرایند و برونداد و میزان وزن آنها برای بررسی ارائه خدمات آموزشی در رشته پرستاری طراحی شد. رشته پرستاری در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با امتیاز 15/65 از 100 رتبه اول، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران با امتیاز 59/62 از 100 رتبه دوم ، و دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران با امتیاز 76/59 از 100، رتبه سوم را کسب کردند. نتیجه گیری: با انجام این طرح، نقاط قوت و ضعف ارائه خدمات آموزشی در رشته پرستاری مشخص شده و به عنوان الگویی عملی برای اصلاح و ارتقای کمی و کیفی، در اختیار برنامه ریزان و مسؤولان قرار گرفت.